Μια φορά κι έναν καιρό είχε κάτι πλάσματα κοντά, μαυριδερά, με μάτια κόκκινα, χέρια σαν της μαϊμούς κι όλο το σώμα τριχωτό.

Είναι οι ….. Καλικάντζαροι .Αλλά έχουν κι άλλα ονόματα, πολλά! Κωλοβελόνηδες, Παγανά, Καήδες , Κατουρλήδες, Ξωτικά, Σκαλκάντζαροι , Σταχτιάδες και …Χρυσαφεντάδες.
Ζούνε στης γης τον αφαλό, στον κάτω κόσμο. Τη γη τη βαστάει ένα μεγααααάλο δέντρο, το δέντρο της ζωής, το δέντρο του καλού. Αυτοί πασχίζουν ολοχρονίς να το κόψουν. Όλο το χρόνο πριονίζουν και χράτς και χρουτς και χρατς και χρουτς. ..κι όταν απομένει μια λεπτή λεπτή τρίχα για να πέσει το δέντρο …φτάνουν τα Χριστούγεννα!

Ε, τότε και αυτοί παρατούν τα πριιόνια τους, κι έρχονται τρεχάτοι στον επάνω κόσμο.

Θαρρούνε πως το δέντρο θα πέσει μόνο του ….στα ενδιάμεσα τούτοι κάνουν σκανδαλιές ….παίζουν με τη στάχτη του τζακιού, φυσάνε τη ζάχαρη από τους κουραμπιέδες, τρώνε τα καρύδια από τα μελομακάρονα και παίζουν με τα παιχνίδια των παιδιών όταν αυτά κοιμούνται.

Μα, στις δώδεκα μέρες που μένουν στον επάνω κόσμο το δέντρο θεριεύει και ο κορμός του γίνεται τρανός! Και σαν επιστρέφουν πιάνουν τα πριγιόνια τους και φτου! Κι απ’ την αρχή!
Ποτέ δεν τους είδα, κι έτσι δεν ξέρω αν την αλήθεια ή ψέματα σας λέω……

Πάμε τώρα εμείς να καθίσουμε ζεστά και αναπαυτικά, και για τα επόμενα λεπτά θα απολαύσουμε μαζί ένα παραμύθι, ένα παραμύθι που μιλά για μικροσκοπικούς ήρωες σε μεγάλα κατορθώματα, ζωάκια με ανθρώπινη λαλιά, γέροντες και γριές με γιγάντια καρδιά. Πάμε..

Δείτε περισσότερα παραμύθια εδώ!

Καλή απόλαυση!