Το να αποδέχεσαι σημαίνει να είσαι διαφορετικός.
Τα σύννεφα, όπως και όλα τα πράγματα γύρω μας έχουν κάποιες
κοινές ιδιότητες. Είναι μαλακά, αιωρούνται, κινούνται από τον
άνεμο. Όμως πόσες φορές έχουμε παίξει, ο καθένας από εμάς,
αυτό το πολύ όμορφο παιχνίδι που προσπαθούμε να
ερμηνεύσουμε τα σχήματα τους?

Όλα τα πράγματα μοιάζουν και όλα τα πράγματα ταυτόχρονα μπορεί και να διαφέρουν.

Το ίδιο και οι άνθρωποι.

Η διαφορετικότητα είναι μια ιδιότητα της ανθρώπινης φύσης που
ενώ θα έπρεπε να μας κινεί αντί να μας αποθαρρύνει. Κι όμως
πόσο πολύ δυσκολευόμαστε οι άνθρωποι να αποδεχτούμε ότι δεν
είμαστε όλοι ίδιοι? Και πόση πολύ ανάγκη μας δημιουργείται να το
επιτύχουμε τελικά αυτό....

Η αποδοχή της διαφορετικότητας του κάθε ανθρώπου ξεκινά από
την αποδοχή της δικής μας διαφορετικότητας απέναντι στους
άλλους. Ο καθένας από εμάς έχει τις δικές του επιθυμίες, τις δικές
του κλίσεις ,τις δικές του ικανότητες, τα δικά του θέλω. Σίγουρα
δεν είναι εύκολο να αποκοπούμε από την ανάγκη που η κοινωνία
γύρω μας, μάς δημιουργεί την εντύπωση ότι όλοι πρέπει να
βρεθούμε στο ίδιο σημείο αλλά είναι αναγκαία αυτός ο
"απογαλακτισμός" από τις κοινωνικές επιταγές.

Τι είναι αυτό που πραγματικά θέλω να πετύχω? Τι είναι αυτό που
πραγματικά μπορεί να χρειάζομαι?

Το σημείο που ο καθένας αποφασίζει να βρεθεί στη ζωή του είναι
μια απόφαση από τον εαυτό του για τον εαυτό του.

Αφουγκραζόμενος τις εσωτερικές του επιθυμίες και ανάγκες
μπορεί να πετύχει το στόχο που έχει θέσει, να προχωρήσει και να
εξελιχθεί. Με το δικό του Ρυθμό, τη δική του συχνότητα, να
βαδίσει στο δικό του δρόμο όπως ακριβώς κάνουν και τα
σύννεφα.

Η απόσταση που ο καθένας μας θα διανύσει μπορεί να μοιάζει
μπορεί και όχι. Το κέρδος μας είναι πώς θα διανύσουμε αυτή την
απόσταση κάθε φορά, με τι κόστος , με τι προσπάθεια. Όταν
αυτό έχει επιλεγεί από εμάς, μόνο επιτυχία μπορούμε να
νιώθουμε στο τέλος γιια όσα με επιγνωση και σεβασμό απέναντι
στον εαυτό μας έχουμε καταφέρει

Δραστηριότητα :
Η σκέψη μου για αυτό το φιλοσοφικό κομμάτι δεν είναι μια
συγκεκριμένη δραστηριότητα αλλά στο κομμάτι των asanas
μπορούμε να κάνουμε θέσεις με τα παιδιά εξελικτικά. Δηλαδή από
που ξεκινήσαμε π.χ. δέντρο με πόδι στον αστράγαλο και που
έχουμε φτάσει δέντρο με πόδι στο έσω του μηρού ( ο καθένας στη
διαδικασία μπορεί να σταματήσει όπου νιώθει ότι τα
καταφέρνει).Επίσης μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά τη
δυνατότητα να σκεφτούν μόνα τους παραλλαγές των θέσεων.

Από πού ξεκινήσαμε και πού έχουμε φτάσει? ♥️

Κείμενο: Κωνσταντίνα Γιοβάνη